Kayısı sarısı meşhur yüzü
Gülkurusu görmemiş mektepleri
Düşü mezarlık kafesi
Bu topraklardan geçti bizim Akif

Bayramlık ayakkabıları açılmadan yastık altlarında kaldı
Sabah ezanı okunmadan önce uyumazdı
Tek sığınağı bıçakla kazıdığı umutsuzluk tabutuydu
Ömrü kaybettiklerinin toprağına sarılmakla geçti bizim Akif’in


Yüreği derya dünya damla sığmadı damlaya yüreği
Ayağı aksadıkça aşklara sarıldı hep topal kaldı adımları
Hayatın yevmiyesiz işçisiydi
Çalıştıkça aç kaldı bizim Akif

Kırkında sekseninden yorgun
Saplanıyor du yaşam bağrına
Satılıkların baş tacı edildiği dünyada
Mısralardan kendi şehrini kuruyor du bizim Akif

Yaşayanları kırmızı kurdelesiz siyah önlük
sadece bir yumurta getirdiği için öğretmen dayağı yediği beslenme çantası
Yürümekten ayağına batan çakıl taşı
Bir de babasının doğarken yüzüne kapattığı yaşam dükkânının kapısıydı

Ömrü deryayı damlaya sığdırmakla geçti
Kim mi
Belki de siz