Her sabah yeni bir manzara uyanır, sevinerek sonra etrafa bakınır,
Doğrulur yatıp durduğu yerinden de, güneşin sıcak şıklarıyla yıkanır,
Gülerdir o yüzü güneş yükseldikçe, her şafakla uyanır manzara yeniden,
Gün biter güneş geçip gider de, o sevinçli manzara karanlıkta kalır.

Manzara yorgun düşmüştür dalar artık, o derin uykusuna gece erkenden,
Ay yıldızlar çıkar gelir de derinlerinden,güler yukardan dünyayı seyrederken,
Sevgililer aşklarını anlatırdır, mehtablı gecede çok kez öpüşerek,
Mehtaba bakar durur çok sevgililer, yatmış da o sevgilisinin dizinden.

Karanlık sokaklarında dolaşırlar, geceleri aşk’ı meşki isteyenler,
Onların manzarasıdır karanlıklar, bir türlü aydınlık olsun çıksın, istemezler,
Sevişirler onlar en kuytu köşeşerde, doymadan öpüşerek hep şevişirler,
Sabah manzarası çıkmasına yakın, onlar ordan kaybolur kaçar sivişirler.

Manzara çıkar gelir de her sabah, gösterir sana bana o gülen yüzünü,
Nurlu güzelliğiyle aydınlatır durur, gün boyu herkesin karanlık yüzünü,
Bunu bilen bilir ! bir de gören görür, zevksiz ruhsuz olansa baksa’da görmez,
Manzara onlara hep bakıp dursa da, onlar karanlıkta geçirir gününü.


A.Yüksel Şanlıer
17 Mayıs 2009-05-17
Antalya