Ar duvarını çoktan yıktım sayende,
Değmiyorsun artık bir damla nefretime…
Hangi taş kalpli sıfatı giydirsem sana,
Hepsi de tek tek yakışıyor vefasızlığına…



Bir tanrı bir de ben vardım,
Ben sana vurgun sana yardım,
Üşüyen düşlerimi hayalinle sarardım,
Güneşim derdin bana sayende karardım…



Söz vermiştin o gece bana,
Bir ömür boyu benimle olacağına,
Yer ve gökte şahitti buna,
İhtimal vermemiştim bu aşkı vuracağına…




“Evet vefasızım sanaydı onca sitemlerim…
Vurup gittin ya hani sırtımdan beni,
Bak o yara yetmedi bana…
Bir hançerde ben vurdum kendime…



Ve evlisin sen şimdi o kadınla…Umarsızca…
Dün doğum günündü unutmadım ben, nice yıllara…
Biliyorum yanlış bir his bu ama,
Belki bir “alo”ydu senden beklediğim…
Aramadın olsun…
Arama, sorma diye ben demiştim hatırlıyorum…
Gel gör ki gönlüme ferman dinletemiyorum…




Sen şimdi benim ne yazık ki ,
Hem nefretim, hem kanıksadığımsın…
Her an kalbimi kinle doldurup taşırıp,
Tam unuttum derken aslında hiçte unutamadığımsın…
Günahımsın…”