2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
842
Okunma
Ben kapında sadık bir köpek,
Zamansız gelen ayrılığın loş koridorları,
Namlusu barut dolu,bitmeyen tüfek
Vurdukça çengiletiyor kader,zavallı aldanmışlığımı
Kaburgalarımı ibret için sergiliyorlar,
Beni öldürmeyip,hazlarını gideriyorlar,
birde üstüne sultan Süleyman’a bildiriyorlar,
kapalı kapılar ardında hükmüm verilir.
Kahverengi kurumuş,sinekler yuva yapar,
Oysa derimin altında,eşsiz bir perde var,
Kimseyi suçlayamam,acizlik benle başlar,
Havlamaktır tek gayem,aşkıma görkem katar.
İt diye hem seviyor,hem zincirim,
Hep sebepsiz,anlamsız niye bir kase yemek beklerim
Bir tekme karnıma,bak işkenceyle de ben doyarım
Sanki beni o yarattı,buddha gibi heykelim.
5.0
100% (2)