5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1473
Okunma
Gene yalnızlık oturuyor vücuduma
Kuruluşunu öyle bi tamamlamış ki
Geceler destekçi değil,
Duygular ise hançerin ta kendisiydi bu sefer...
Bu sefer umut vardı tüm köşede
Ümitlenmek için görülen küçük ufukları aydınlatıyor
Tıpkı bir böcek gibi ezerken
Gerçekler gün yüzüne yavaşça cıkmaya baslıyor...
Sevincin ta kendisiydi haykırış
MutLuluğun gerçek yüzüydü bu sefer kavuşmak
Nefes alabilmek,
Dokunabilmekti tüm sevinç çığlıkları...
Cevap Yaz