“Kaçarken yalnızlıktan, kaldım kendi kendimle”

Her taş yerini bulacak, diyorsun
Ben beklerdim diyorsun,
Yarım gece için tam otuz üç gün.
Severim diyorsun, kısacık rüyada görmüş gibi
Hayal meyal hatırlarım, yarı düş, yarı gerçek

Kararlarına hazırlıksız yakalanmayı sevmiyorum
Yaşım ileri.
Hayal kırıklığı, bu yaşta öldürür.
İki gün daha diyorsun, bekle iki gün daha
Her taş yerini bulacak zamanla

Gelgitler arasında ne kadar dayanırız,
Depremler arasında kaybedip bulmalara.
Yalnızlığın yıkıcı hali bu bendeki
Bir iç tehdit: İkimize,
Birimizin birine ettiği değil.
Razılığın kadere aslında sözlerime değil

Aşk yetmez olunca, sözler hükmünü yitirince,
Pişmanlıkların, keskin bıçakların gölgesinde
Kendi içimizde haklı oluşumuz ne getirir
Razılığım kadere sözlerine değil,
Her taş zamanla yerini bulacak.
Sevgilim, felaket arkadaşım