Her şey bıraktığın gibi, yerli yerinde
Dokunduğun her şey taş kesilmiş
Nasıl geldim eve bilmiyorum,
Yakmadım ışıkları
Akşam olmuş, sensiz
……………….
Kapıyı anahtarınla açtım
Eşyalarda tuhaf bir iz var senden
Derin bir sukut içinde hepsi
Sesin duyuluverecek gibi ansızın
Uzak odaların birinden
……………….
Odaları gezdim.
Seni aradım, olmadığını bile bile.

Evet her şey bıraktığın gibiydi
Gazeteler, terlikler, katlanmış elbiseler
Elin değmiş ve öylece kalakalmış,
Taş kesilmişti hepsi,
Susuyordu ,tuhaf bir sadakat içinde
Sihir gibi…masalda gibi.
Bir çocukluk oyununda gibi.
Onlara da sevdirmişsin kendini
Evin güzel sahibi

Susuyorlardı.
Elin değmiş ve öylece kalakalmışlar
Son dokunan sen olmuşsun belli ki
Hayat da derin bir sukut içindeydi sensiz.
Her şey bıraktığın gibi, ben dâhil
Sihir değil eşyanın tabiatı
Nasıl sevdirdiysen kendini
Susuyorum ben de onlar gibi…