7
Yorum
0
Beğeni
4,2
Puan
1722
Okunma
yokluğun saçlarını doluyorum
bir nefes vakti
sahipsiz yağmurlarda
yankılanırken sesin kendi boşluğunda
yüreğimde gecelerin bilinmeyen yüzü
örter üstümü
kırık ve kimsesiz
güz yorgunu
suskunluğun yanıyorken dilimde
vursam başımı
nefesim titrer dudaklarımda
acının gözlerine düştükçe fırtına
ardında bir kent tesellisi ölüm
ardımda zaman toz duman
gidersen...
mayıs/2009
5.0
60% (3)
3.0
40% (2)
Cevap Yaz