2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
775
Okunma
Hepimiz kendi Belma Sebil’imizi bekler dururuz
Böyle ayrı böyle uzak birbirimizden habersiz
Seyre dalıp dururuz
Bakakalıp ısırılmış maviliklerimize
Soğuk bir tebessümde donarız.
Buz tutar kirpiklerimiz
Hani eritir de sıcaklığı denizin
Kara kış ortasında
Yanaklarımızdan süzülür acılar
Duruluruz...
Demini alır bir yandan sevda
Yosun kokusu, denizin sesi
Öte yandadır
Sormaya çekindiğimiz o soru kapıda durur
Biz konuşamayız
Susmaktan yoruluruz.
Kelimelerdir aciz kalan
Bir yakamozun eşiğinde
Martılar kollarımda geceyi esenlerken
Sustuklarımız
İnadına haykırdıklarımızdır aslında
Yaşadığımızdandır susmamız
Susarız bağıra çağıra
15.05.09
Nadir
üç ’deniz’in katkısı ile...
Cevap Yaz