6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1264
Okunma

Seni gözlerimin en ücra köşelerine yamadım
İzlerinin kayboluşuna ağladım
Kanadın.
Gülüşünü önüne kattığın fotoğrafının görmediği kadar
Baktım
Uçları sana kıvrılı mendilimi
Rüzgarı adaklı dualardan
Dilek ağacına bağladım
Tapındığım
Bir mabed ki
Duvarlarından süzülen ruhani tütsü varlığın
Soluklarımda
Üst üste, dizili
Adım…
Adın…
En özgür kalabalıklarda
Doldurduğun sağ yanım
Her yüzümü çevirmeye gördüğüm yokluğunla
Ruhumu sessiz ağlayışına nasıl bırakayım!...
Yaşattığımca varsın…
ezgi ç.
12.05.2009