Deli dolu sular akar nehirle.
Benim ömrüm geçer gider şiirle.
Zümrüt gözlüm, özler beni gülüyle.
Karlı dağlar yol verinde geçeyim.

Köy kasaba dolaşmışım ezelden.
Gönül vazgeçmiyor, gülden güzelden.
Güzel sevilir mi o da sevmeden.
Viran yollar yol verinde dereyim.

Şu dağların yüksekleri yaylalar.
Son baharda sararıyor ayvalar.
Yörük kızı, hem sevinir hem ağlar.
Deli çaylar yol verinde seveyim.

Toroslarda yazın kışın kar durur.
Alıcı kuş yüksel uçar av bulur.
Buralarda kovan kovan bal olur.
Akan sular yol verinde göreyim.

Ben şairim yalanları yazamam.
Saz verseler, sazı bile çalamam.
İçim yanar gayri burda kalamam.
Telli turnam, sizle birlik göçeyim.

Benim derdim, anlatmakla biter mi.
Bir kalemle on sahife yeter mi.
Ozan Hilmi, sorsan senle gelir mi.
Uçan kuşlar, sizle birlik geleyim.

Selam salsam, alır mı selamımı.
Mektup yazsam, okur mu kelamımı.
Kurban olam sana verem canımı.
Dağlar taşlar yardım edin güleyim.

İstetsem de vermiyormuş babası.
Evde kalmış evlenmemiş abası.
Kaç kardeşim git diyormuş ablası.
İçim yanar, yörük kızı neyleyim.

Türkmendağlı, derdin çoktur yanarsın.
Yarım asır önceyi mi ararsın.
Işık elek orda gider sorarsın.
Tanıyanlar öldü derse öleyim.

HİLMİ CAN. (2272)
11.MAYIS.2009.