Sevdayı ne bilirsin,
Gönülden ne anlarsın,
Sadakatın yitik ihanetinde,
Gittin ya sen,
Başın göğe erdi sanarsın,
Dudakların kulaklarına kavuşmuş,
Gözlerinde ihanetin ışıkları,
Kızıl alev gibi saçılmış,
Farkettim,
Sen gidince...

Karabulut çökmüştü göğüme,
Nağmeler fısıldamıyordu artık,
Uğultuların arasında.
Mahşeri yaşıyordum,
Ölümle yaşam çizgisinde.
Kainatın cehennem azabında,
Yokluğuna ağlıyordum çaresiz,
Sen gidince...

Öyle mi sandın,
Oysa bilmelisin, kulak ver,
Sevsen ne olur sevmesen ne olur?
Kalsan ne olur, kalmasan ne olur?
Masalımdaki Perimi sanırsın kendini,
Çıkmışsın da kaf dağına.
Bulunmaz hint kumaşı mı sanırsın kendini,
Paha biçilmezmiş gibi.
Hadi ordan kendini bilmez,
Aşk hırsızıi sevda katili,
Var git yoluna,
Ben böylede mutluyum,
Yalansız, riyasız duygularla.
Yaşamla ölüm çizgisinden ırak,
Bülbül nağmelerinde.
Cennet bahçelerindeyim.
Yolum açık, bahtım açık,
Göğüm masmavi,
SEN GİDİNCE...