11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2163
Okunma

Ben ne garipler gördüm,
Hep onların adı sefalet.
Giydikleri yamalı bir urba,
Yedikleri bir kuru ekmek.
Nicelerinin evi barkı yok,
Hep sokaklarda kalıyor.
Toprağı kendine bir döşek,
Yıldızları hep yorgan yapıyor
Göz yaşları tamamen kurumuş
Onlar artık hiç ağlamıyor.
Bir şeye heves etseler de onlar,
Paraları yok hiç alamıyor
Dertlerini kime söylesinler ki!
O garipler hep horlanıyor
Karun’un birisi paralarını hep,
Havalara saçıp savuruyor.
Çöpte ekmek bulamamış gariplerin kimisi,
Kim bilir kaç gün öylece aç aç dolaşıyor
Gariplerden birisi daha,
Kimsesiz sokakta ölmüş
Neden öldüğünü hiç kimse bilmiyor.
Orada ölen insan mı hayvan mı acaba?
İnsanlar için hiç fark etmiyor
Cenazesini kimsesizler mezarlığına,
Belediye kaldırmış
Adını soyadını kim bilsin
Adı garip soyadı sefil yazıyor
Her şeye rağmen güneş yine doğuyor
Ama insanlar hâla uyuyor.
İnsanlar hep bakar kör olmuş,
Acaba bu neden böyle oluyor
Neden insanlar hâla uyanmıyor
Ve hiç bir ibret almıyor!...
Mehmet Yılmaz İNANOĞLU
5.0
100% (1)