Gözlerinden aldığım sıcak kıvılcımlar,
Kalbimin derinliğinde nakış tutuyor;
Özlemimi dindiren tatlı sözlerinden,
Ümidim yarınlara ; umutlara taşınıyor.

Sadece ismini söyleyen dilim değil,
Bedenimin her gözeneği “NAZAN” diyor,
Ben miyim sadece senin için ağlayan?
Bütün azâlarım aşkına yas tutuyor.

Gözlerimden süzülen damla damla yaşlar,
Bir dağın arkasında göl olup birikse,
Ferhat senin aşkından dağı delse bile,
Unutma sevgilim, akan su gözlerimin…

Seni görebilmek için güzeller güzeli,
Beceriksiz ellerimle, resmini çiziyorum;
Bir türlü tutmuyor aslının yerini,
Mısralarımda da bulamıyorum, bulamıyorum seni…

Mecnun, Leylâ için deli olsa da,
Ferhat, Şirin için dağı delse de,
Kerem, Aslı için yanıp gitse de,
Ben, senin için ölürüm, ölürüm be Nazan’ ım.

Kırmızı gecemde, sensizlik göz yaşlarım;
Yastığımdaki her damla sana aittir Nazan’ ım;
Bana dönsün diye, yalvarırım Allah’ ım;
Erimesin mum gibi; aşkım, umutlarım…

Başkasını seversen üç günlük dünyada;
Mutlu ol, papatyam; yüzün gülsün,
Bana söz verirsen, bu mısralarımda,
Aşkımız, ahirette sonsuza dek sürsün…

Sensizlik, gece yarısı şiir yazmak mı?
Rüyalarımda gezinip, gülüp kaçmak mı?
Hayali dizlerinde; uykuya dalmak mı?
Sensizlik, cevaplanamaz sorulardan mı?

Geceleri; hayali, kırmızı güllerim var,
Sen uyurken melekler, üstüne atarlar,
Parmaklarım arasında, saç tellerin gezer de;
Uyuyan prenses gibi; uyanmazsın bir tanem…

Kaldırım dibinde, yetişen ot gibiyim;
Yağmur olup gelsen, incecik bedenime.
Ağlasan da; gülsen de utanma bebeğim;
Minik ellerini uzat, buruk ellerime…

Sabah ezanıyla bitiyor, kırmızı gece ;
Melekler topluyor hayali güllerimi ;
Uyanmayasın diye, yalvarırım sessizce,
Ne olur ALLAH’ ım, ne olur:
Ölümüne sevsin beni…