Rengârenk ışıklar pencerelerde,
Evlerin içinde hayatlar renk renk.
Yırtılsa âniden bembeyaz perde,
Görsem de şaşırmam bir siyah çelenk.

Düşünürüm bâzen çok uzakları,
Tahta ocakları, damsız evleri.
Bir çocuk düşlerim benzi sapsarı,
Bir anne; kederli, titrek elleri.

Hayâlden ziyâde düşündüğümü,
Orda ya da burda er-geç görürsün.
Perdeler ardında bir kördüğümü,
Yorganın altında düşünür müsün?

İncecik bir örtü neleri saklar;
Cinâyet, hıyânet, öfke ve çile.
Ne güzel baksana.. derken ışıklar,
Kan ağlar evinde belki aile.

Alt katta bir bebek oyun oynarken,
Üst katta ihtiyar en sonundadır
Her şeyden habersiz kazan kaynarken,
Dışardaki sesler evi çınlatır.

Takılır gözlerim gördüğü şeye,
Aklımsa kurcalar ötelerini.
Acaba ilerde ne var ki diye,
Gezinir kalbimin köşelerini.

Ve gün gelir düşer bütün perdeler,
Sıyrılır idrâkim sanki kınından.
Hakîkat ok gibi rûhumu deler.
Şahidim olurum en yakınından.

Ankara, Şubat 2009