4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1256
Okunma
gözlerimden öpme anne
dudaklarında bir deniz yeşerecek sonra
yorgun filikalarına
bu şehirde liman arayan
yağmur çocuklar
ağlamaya susayacaklar
sen susunca
saçlarımı okşama anne
avuçlarının tuzlu yarasına
ürkek bir martı konar
uçurtması bulutlara takılmış
yavru kırlangıçlar
rüzgar bekler
sen okşayınca
göbeğime dokunma anne
avazımca ağlamıştım
bu (kanayan) ayrılığa
bir üveyiğin ilk aşkı kadar
çukur kalmıştı yokluğun
neyi bassam boşluğuna boş
dokunma anne
bütün kadınları yok sayacağım yoksa.....
ahmet uysal
5.0
100% (1)
Cevap Yaz