Gözlerim kapanıyor bazen.
Sessizliğine alıp götürüyor çığlıkların.
Buradasın biliyorum.
Yanımda olmasanda…

Görüyorum seni…
Her zaman…
Ne değişiyor?
Bakmakla kalıyor her şey…

Hazin yalnızlığımla kalakaldım…
Sadece o terk etmedi!
O benden belki de.
O yüzden gitmedi…

Ben sen olmuştum oysa…
Gözlerinde kendimi görebiliyordum.
Sen de öyle miydin?
Her şeyde beni görebiliyor muydun acaba?

Şimdi yoksun.
Sensizliğe alışmak zor…
Ama yaşamak işte ne yaparsın?
Sensizliğimle yelken açacağım.
Başka çarem yok…

Şehnaz ATEŞ
(Şubat 22)