Fırtınalı bir hayattı yaşantım
Kimi zaman esip geçer, kimi zaman savururdu.
O fırtına ki hiç dinmeyen
Herşeyi alıp götüren
Bulutlu ve güneşli günlere hasretlik ettiren
Sevgiyi bile yok edip geçen, dostluğu silen
Peki benim hasretim, özlemim neden ?
Kimim sence kimim ben ?

Yanlızlık ilke edinmiş sanki beni
Ne yanlızlık birakdı beni, ne ben!
Kaderimdi belki fırtınalı hayatta yaşamak
Yolumdu belki gitmek zorunda olduğum
Kimi virajlı kimi kasisli...
Kimi kayalı kimi taşlı
Düşe kalka çırpına çırpına
Gittim hiç durmadan
Ayaklarımı basa basa
Çünkü yanlızdım ben

Çocukdum belki hiçbirşeyden anlamayan
insanları tanımakda zorlanan
Hızlı düşünüp yavaş adım atan
Ama neden...
Bütün mahsumluğumdu alet edilen
Belki saflığımdı hedef seçilen
Ama çocukdum ben.

Sevmek istedim ...
Sadece sevmek ve sevilmek
Yanlızdım çocukdum ama !
Duygularım vardı yok edemedim onları
Bırakamadım köşelere/ saklayamadım sandığa/koyamadım rafa
Hep taşıdım...
Ağırda olsa taşıdım ben
Hemde prangalar taka taka taşıdım

Hep ulaşmaz oldum mutluluğa , huzura
Ulaşsamda elimden aldılar.
Neden ama ?/ bende insanım
Benimde duygularım benimde hasretlerim
Benimde özlemlerim vardı.

.....................