GÖTÜR BENİ

Gidemem!
Ayaklarım yorgun götürmüyor,
Bedenim yorgun bende değil,
Sensiz yüreğim geceye,
Gökyüzünde mehtap hazana vurmuş,
Özgürlüğüm beyaz bir güvercin,
Hepside senin eserin dönüp baksana.

Yolumu cevirmiş iki kara bakış,
Dişli gecelere inmiş karlı kış,
İpek mendiller elde işlenmiş etrafı nakış,
Gözlerindeki ışıltı ısıtsın yüreğimi,
Seninle birlikte kuruyorum geleceğimi.
Korkularımızdan birlikte çıkalım istermisin,
Nur üzerimize yağacak ağlamalarımız duracak,
Yeminim olsun mutluluk bizi saracak.

İçimde bir sevda; yollarda gezinmekten yoruldum.
Al götür bırakma beni aşkın ile kavruldum,
Aslı peynir ekmekti ağlamandan savruldum,
Seni artık yanımda görmeliyim,
Eksiksem bir şeylerden,
Sende tamamla eksiklerimi sevginden.
Yüreğindeki gözyaşı sıcaklığında bütünle beni,
Bugün inci mercanlarınla öldürdün bu teni,
Yakıyor yüreğimdeki hasret ateşi,
Dışarıda kar yağarken beni,
14 Mart iki bin dokuz tarihe geceli,
Gidemem…

Hastane önündeki ağaca kuşlar konuyor,
Yar sızıdan ağlıyor,
Acısına merhem olamadım ciğerimi dağlıyor,
Yorgunum ceylan,
Bitkinim,
Tükendim,
Tutku ver ahu zarım tutku ver,
Yaşama sevincinden tutam tutam.
Yaşanacak büyük aşklar için tut elimden,
Götür gel,
Sar götür,
Al beni götür…

ZERREM
OSMAN TÜRKASLAN