İNSAN GENÇ İKEN

Gençken insan kanı deli oluyor
Ne de çabuk inanıyor yalana
San ki bir ilkbahar yeli oluyor
Kapılıp gidiyor el sallayana

Üzülüyor sonra aklı erince
Hayretler ediyor yuttuklarına
Mütalaa edip şöyle derince
Pişmanlık duyuyor yaptıklarına

Lüzumu yok artık öğretilerin
Bizler hayat okulunda okuduk
Kıymeti kalmadı beklentilerin
Acılarla geleceği dokuduk

İçinden kin sızan ifadeleri
Süslü maskeleri örtemez artık
Hakkaniyet dışı iradeleri
Samimiyet listemizden çıkardık

Nazik bir zemin de bulunuyoruz
Eskiler ara sıra yoklamaktalar
Bazen tedbirsiz yakalanıyoruz
Onları tekrara zorlamaktalar

Akrep kadar sinsi olsa da şüphe
Eskiden beridir yaşadıklarımız
Elbet kulağımıza olmuştur küpe
İyiden iyiye ders aldıklarımız

Yaşanan her olay tecrübe ekler
Kırılıp dökülen geride kalır
Bilemeyiz bizi ne sürpriz bekler
Bize ne getirir bizden ne alır

Hasarı oldukça fazla muhakkak
Gençlikte bilmeden yapılanların
Ama artık onları unutarak
İbretle yoğurmalıyız hamurunu yarınların

İhsan POLAT 08.05.1997 İstanbul