İşte gidiyorum
İşte gidiyorum, ben bu şehirden
Elimde bavulum
Yüreğimde ise
Yüreğimde ise, sadece sen varsın
Ellerin, ellerimde olmayacak
Sıcaklığını duymayacak bu beden
Her gece ziyaretime geleceksin rüyalarıma
Yine bakacak karagözlerin ama
Bu defa, umutsuz
Bu defa, mutsuz
Alışacağım karanlığına gecenin
Buz tutacak düşüncemde sensizlik
Sen bensiz,ben sensiz
Ağlayacaksın belki de çoğu geceler
Ama ben ağlamayacağım
(……….diyorum ama inanma)
Ağlayan yüreğim aslında

İçim kan ağlasa da
Yapmacık tebessüm olacak dudaklarımda
Buruk ve soğuk
Ayrılığa esir düştü bu sevda
N’olur bağışla
Affedebilecek misin beni
Hani son buluşmamızda
Bir türkü mırıldanmıştım sana hafiften
“Böyle yazmış bunu yazarı canım” demiştim
Hatırladın mı ?
Sarsılırken böyle beden temelden
Kaderde var ise ne gelir elden

Seni tanıyışımın
12.146’ncı gününde
Yine ben sensiz,yine ben yalnız
Bu yalnızlık,bu sensizlik belimi büktü inan
Ne sen beni görebildin
Ne de seni ben
Bir poyraz esti solumdan dağıttı bizi
Ne hayaller kurdum yokluğunda bir bilsen
Milyonlarca defa adını andım
“13 Ekim 74’ün hüsranı”
Bir bu tarihi unutmuyorum
Tabiî ki birde kara gözlerini

Bir sabah bir ses duyulacak
Uykularını bölen
Falanca oğlu filan “sana değil” ama
“Hakkın rahmetine kavuşmuştur” diyecekler
Eğer sen bu şehirde yoksan
Duymayacaksın minarelerden adımı
Eller üzerinde, omuzlarda gidiyorken bu beden
Ruhum yine de seni arayacak bilesin
Unutma !
Sende beni hala seviyorsan delice
Ben vuslat için seni bekliyor olacağım sabırla


Sadık DAĞDEVİREN
Aşık Lüzumsuz