Binlerce yıllık geçmişten savrulan kül tozlarında,
Yüzyıllardır uyuyan aşkın yollarında,
Binlerce sevdanın yakıcı acısında,
Sen kül, ben toz, savrulduk oradan oraya,
Küllerin savruldu bir rüzgârla,
Efes’in havasında.

Geçmişten gelen bir huzurdu dolaşan damarlarımda,
Yitirilmiş bir sevgiliye kavuşmanın mutluluğu,
Asırlardır hasret çeken yüreğimin iç huzuru,
Delice bir aşkı yaşadım küf kokulu mermer sütunlarda,
Alev alev aşk tüten,
Efes yollarında.

Neydi bu duygu, bu his anlayamadığım,
Garip bir tılsım esiyordu rüzgârında,
Ben, binlerce yıllık âşık,
Sen yüzyıllardır beni bekleyen aşk,
Asırlar sonra buluştuk Can’ımla,
Efes’in tozlu yollarında…

Sen miydin benden asırlardır kopup giden,
Ben miydim senden haykırışlar içinde gelemeyen,
Ne sen istedin ayrılığı nede ben,
Binlerce yıllık hasretle savruldum sana,
Ben geldim Can,
Efes’in tozlu yollarına…

Ayşe Manav