Ne okulu bildim
Ne de mektebi
Çalışır dururum kendimi bildim bileli
Kâh simit sattım
Kâh ayakkabı boyadım
Kimseye boyun eğmedim
Hep dik yaşadım
Eğilmedin mi hiç derseniz
Ekin gibi eğildim
Eğildim ama fırtına bitince de doğruldum
Onurumu ayaklar altına hiç almadım
Yani kendimce adam gibi yaşadım
Ne ana bildim
Nede baba gördüm
Bir başıma kurtlar sofrasında savrulup durdum
Birde arkadaşım vardı Sabri
Onun kaderi de benim gibi
Oda görmemiş anne babayı
Onun simit sattığı gün ben boya yapardım
Ben simit satarken o boya yapardı
Her yeri beraber gezerdik
Bazen işler durgun olur
Bir birimizle alış veriş ederdik
Simit satan diğerine simit verir
Bir diğerimizde ayakkabımızı boyardık
Birazda gülerdik kendi halimize
Çok merak ederdim annemi babamı
Ama tanımazdım hiçbir akrabamı
Bulmaya kalksam da
Nasıl olur onuda bilmedim
Son hatırladığım bir yuva vardı
Oradan kaçmıştım
O aklıma geldi oraya gittim
Anlattım oradakilere kendimi
Var mı dedim tanıyan beni
Biri hatırladı
Sen yıllar önce bir anda kaybolmuştun
Adında galiba âli
Evet dedim bir heyecanla
Sordum babamı annemi
Annen baban ölmüştü dedi
Sordum memleketimi
Söylemek istemedi
Bende ısrar etmedim ama
Kimlikte gördüm memleketimi
Onuda ben söylemek istemiyorum
Bir sırrım o barı oda bende kalsın

Hasan Gençay 15 03 2009