14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1462
Okunma

sarıp sarmalamışken koca bir şehri içimde
bomboş sokaklarımda voltalarım
ayaz vurur gecelerime
cemresiz baharların suskunluğu dilimde
mevsimlik çiçekler kadar köksüz
bir o kadar da öksüzdü sevinçlerim
yüz sürdüğüm tüm yüzlerin
iz düşümünde her bir çizgim
kaç çatal dilli yar
sızdı gözlerimden cennetime
iliklerime kadar ben olurken
astım hep hüznü kirpiklerime
oyuk oyuk yüreğim
dipsiz uçurumlar gibiyim
göz alabildiğine derin
kumu çekilmiş denizler kadar kıyısız ellerim
lodos vurmuş evsiz çatılarıma
kayıp şimdi tüm düşlerim
ve artık lisansız bir dilde
hep aynı şeyi söylerim
üşüyorum!
Gülay Bulut