Üşüyorum!..
Sanma sakın
Mart soğuğu
Ya da maraz hastalıkdan
Vefasızlık başta gelir
Eksi zirve artı bitmiş
Menfaata tapmış herkes
Gözü görmez hiçbir şeyi
Aç perişan onca insan,
Köşe bucak sürünürken
Pisliğini gizleyenler,
Önder kişi görünürken
Aydınlıkdan uzaklaşıp,
Karanlığa yürünürken
Doldum kapdan taşıyorum
İşte bundan üşüyorum


Hekim sarmaz yara derin
Umut kalır baharlara
Kış tükenmez yükseklerde boran eser
Filiz küser toprak suçsuz
Yarınları düşünenler kalır daima uykusuz
Dün güzeldi, bugün kötü
Yarın belirsiz
Akmıyor hiçbir nehir bulanmadan
Her taşın altında bir akrep
Gördüğünü yazarken serhoş oldu mürekep
Doğal denge hastalanmış
Suyun tadı kekremsi
Hormonla beslenir dünya balinaya döndü hamsi
İyi çekildi kabına, kazandı hep kötülük
Çaresizce yaşıyorum
Kahırlanıp üşüyorum.


Şükredende sabır bitti
Safariye döndü yaşam
Huzur bozmak isteyenler doymadı oyununa
Kardeşliği hatırlayıp kurt kuzuyla barıstı
Tuz gölünde lağım akar
Sevgi rafta, sitem yürür, hüzün yüzer
Kartel döndü ejderhaya altta kalanı ezer
Ne diyeyim sessiz durup
Vurdumduymaz yaşayana
Dönen onca dolaplara
Aklım ermez şaşıyorum
İşte bundan diyorum ki
İnsanlıkdan üşüyorum!....

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN/29/04/2003