3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
814
Okunma
Sen bu hayattan ne umdun ey gönül!
Neler umdun da ne buldun ey gönül!
Baharı görmeden hazan mı olur?
Ne tez gazel döktün, soldun ey gönül!
Pembe hayallerin suya düşünce
Ümit şişesini kırdın ey gönül!
Acılar sineni mekân eyledi
Boşaldıkça tekrar doldun ey gönül!
Her gün bir eleme yoldaş olursun
Kederlerden ne haz aldın ey gönül?
Her gün bir ayrılık çaldı kapını
Yine yapayalnız kaldın ey gönül!
Leylâ’nın aşkıyla çöllere düştün
Mecnun’dan da mecnun oldun ey gönül!
Bu aşk seni yakar, mahveder dedim
Sonunda sözüme geldin ey gönül!
(Kır Çiçeği/1998)
Cevap Yaz