90
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2200
Okunma
ağustos öğle vakti bahçede
ceviz ağacının gölgesine oturup
sırtımı dayadım gövdeye
çorabımı çıkarıp uzattım bacaklarımı
toprakla buluştu ayaklarım
bir rehavet geldi ki üstüme
ceviz ağacı oldum
sırtını gövdeme dayamış uyuyanda ben
kuşlar benden korkmuyor kaçmıyor
dallarıma konmuş
ötüşüyorlar oynuyorlar
yuvaları var yavruları var
şenlik içindeler
sinekler gölgemdeki yüzüme konmaya çalışıyor
dallarımı yapraklarımı sallayarak kovalıyorum
ruhumda tatlı bir huzur
bir esinti oldu
kucağıma bir koz düştü
uyandım
koz�u soydum kabuğunu kırdım
içinden çıkan
iki çenetli
sanki ağacın beyni
hortumu getirip
insan olarak içtim
ceviz ağacı olarak içtim...
5.0
100% (1)