3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1850
Okunma
adı güldü..
varlığı güldürürdü yokluğu öldürürdü..
ne kara toprağa benzerdi bakışı
ne yeşil yapraklar gibi açardı..
garip bir hal alırdı beni
onu görünce..
kızıl ve ateşli..
adı güldü kendi yalandı..
koklasan kokardı güller gibi..
dokunsan solardı..
bir yaban çiçeğine benzerdi hep
hiç el değmemiş berrak sular gibiydi..
susunca herşey dururdu o an
gök yüzü kızarır
utanırdı suskuluğunun karşısında..
adı güldü ve şimdi öldü..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz