42
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1103
Okunma
Kaç yaprak yere düştü sensiz yüreğimden
Kaç mevsim unutuldu yokluğunla
Vücuduma yaslanan durgun bir yorgunluk
Sonra bir suskunluk düştü dudaklarıma
Ayrılık işte o zaman yerleşiyor insanın içine
Ucu yırtılmaya başlayan gecenin seherinde
Çıplak ayaklarıma denizin dalgaları vururken
Rüzgarda savrulan dalgalar çarpıyor bedenime
Bir ben üşüyorum sabahın sancısında
Hırçın dalgaların telaşlı öfkesi vuruyor sahile
Yürüyorum yüreğimin durgunluğuna inat
Yıldızlar bir bir silinirken gök yüzünden
Bir ben kalıyorum yalnızlıgın tenhalığında
Dalıyorum sen olan uzaklara bakıyorum
Dokunamadığım rüyalarında olmak isterken
Kollarının arasında sabahı yaşamak istiyorum
Ben seni uyurken sevmek istiyorum
Şaçlarını öpüp dudaklarında ölmek istiyorum
Sana olan aşkımda öğrendim ağlamaları
Sen gitmeden önce güzel günlerimiz vardı
Şimdi yokluğunla ağlıyor buldum kendimi
Gittiğin yollara setler çekmek istedim
Beni sevdiğini sandığım günleri geri istedim
Hüsamettin Ünal
22. 8. 2007. Elbistan