12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1281
Okunma
ne kadar da fuzuliyim bu diyarda
adını anımsayamadığım ümitlerim
faili meçhul yalnızlıklarım
bir de ellerinden tutamadığım
gülüşünü özlediğim sevdiğim
süreyyalar eskisi gibi parlamıyordu
alacakaranlıklar siniyordu üstüne şehrin
en kuytu köşeler mavzerim
eriyor her geçen gün bedenim
özlüyorum
annemin ninnilerini
babamın sert bakışlarını
süleymaniye de ezan sesini
çekiyorum delicesine son sigaramı
yalnızlık rıhtımında
sessizce
atıyorum artık son çıpayı
elveda