Dün.
Sevdana sığamadım.
Ağırdı senin sevdan.
Buğün,
Öfkene sığamıyorum.
Ne sevdana,ne öfkene,
Sığışamadım kenarına.


Sen.
Sularında boğuldugum,
Azgın bir nehir.
Ben.
Kıyılarına vurduğun,
Koca bir dağ.
Sevmelerinle yok olan.
Ha düştü,ha düşecek.


Hasat mevsimi bitti,
Bu kıraç topraklarda.
Harman yeri kalktı.
Son kırıntılarıda,
Leş karğaları kaptı.


Unut beni.
Sevğisiz,
Sevdasız,
Kimliksizim.
Hasat yerinden,
Gözüme saman kaçtı.
Gözlerimi unut.


O kadar arttıki,
Saçımda aklar.
Dert etmiyorum artık.
Sakalımıda kestim.
Çıktı gamzelerim,
Senden gizlediğim.


Yorar insanı,
Sevmelerin yalnız olanı.
Sen yoruldun,
Ben yoğruldum.


Bir yanında varsa,
Kanayan yaram.
Hiç büyümeyen ,
ER’ine ver.
Terracotta ordusu,
Yüreğimde dört nala.
Senden kalan er’imdir yaralarım(ız).


Topla,benden kalan ne varsa.
Dört duvar,bir beden arası.
Yastığımdan izimi,
Çerçeveden resmimi,
Duvardan suluetimi.
Sıkıştırı ver,bir köşeyede yüreğimi.


Hasat bitti,
Harman toplandı,
Şimdi,öğütülme vakti,
Zaman içinde.