sözümü tutup,
süngü düşürüp eksilmiyorum aşkta...
sadece kundaklayıp hayallerimi
yüreğime gömüyorum
ki;
sen beni kurtarmaya çalışırken,
kağıt gemiler gibi batma
kalbini hırpalayan ne varsa
uzak dur...
bu,
ben bile olsa.......

imkansızlıklar çırılçıplak
görüyorum....
koşuyor sokaklarda
mutluluğunsa bütün kaleleri fethedilmiş
yağmur musiki derdinde yaprakla
tek bir nota şaşmadan
düşüyor kaldırımlara
gönlüm,
ah gönlüm..
"aşk " diyor
"sevda" diyor
söz anlamıyor........
ne fayda ?


çok geçmeden yüzüme vuruyor hüzün,
en yasak dilde...
ceketini al çık diyor
çık
git...git diyor ha bire....
ayarı bozuk saat gibi çarpıyor kalbim,
yıldırımlar düşüyor bedenime...
korkuyorum
açmıyorum gözlerimi
kaldırsam kirpiklerimi,
düşersin diye...
ve senin düşüşün unutturur bütün sevişmeleri...
biliyorum...


sevdaya durdum duralı
iş edindim seni sevmeyi...
bir çocuk gibi ürkek
ya..
aşk sınavında sevmek fiilini
çekmeyi beceremezsem..
ya,
kağıda karalanmış hikayem
adı sen olarak yazılırsa haneme..
ya,
tutsak olduğum deniz küserse bana..
sana tuhaf gelecek ama
kavgam
sevdam kadar onurludur
öyle bir çelişkisin ki içimde !
oysa,
aşkla gelmiştin
yaslı bir temmuz gecesinde...
oturdum evimin ahşap eşiğine
düşünüyorum...
vazgeçmek için öyle uzun ki gece!
öyle uzun ki gece...!