Merhaba anneanne,
Ben geldim işte,
Hafızamda son kalan anılarımla ve geçmişimle…….
Belki çok yakın olamadık birbirimize,
Belki aynı şehirde uzun yıllar nefes alamadık birlikte,
Ama,
Anılarım vardı seninle
Güzel geçmişe ve
Güzel geleceğe…….
Aklıma her geldiğinde
Deniz mavisi gözlerini buluyorum hayallerimde.
Geçmişinde çocukluğunu unuttuğun,
Geleceğinde kendimi bulduğum,
Engin maviliklerinde….
Acıydı belki gülümsemenin yüzündeki şekli,
Ama ben hep gülümsemeni sevdim.
Belki kahkahalar atmazdın ki
Ben hiç duymadım,
Lakin,
Gülümsemen bende dağlardan çam kokuları getirirdi
Derin derin solutan…
Ne acıtırdı beni bilirmisin?
Bilmem kaç yaşımda öğrenmiştim
13 yaşında evlenmişsin sen ki
14ünde bir kızın olmuş,….
Sen hiç çocuk olmadın mı anneanne?
Hiç seksek oynamadın mı sokakta,
Hiç ip atlamadın mı?
Evcilik oynamışsın sadece biliyorum,
Hem de kucağında gerçek bir bebekle….
Minik bir evin vardı hatırladığım,
Belki bahçesinde ebruli hanım elleri açmıyordu ama…………
Derin izleri vardı bende,
Kapı önündeki dut ağacının…….
Sarmaşıkların vardı balkonda
İçine girip,
Hayattan saklandığım….
Bir kiraz ağacın vardı bahçende,
Sen çok severdin bilirdim,
Ve yapraklarına bile hiç zarar vermezdim….
Köpeğimiz vardı hatırla anneanne,
Fındıktı evet adı…
Evde de bir köşesi vardı bahçede de….
Yaramazlıkları dağı taşı aşardı ama………
İnan o bile en çok seni severdi….
Hiç aklıma gelmezdi bir köpeği kıskanacağım,
Ben belki yılda 15 gün görürdüm seni,
Ama o hep senin yanındaydı,
Evinde,barkında,bahçende,ayak ucunda….
15 yaşındaydım,
Ve bir 19 mayıs günü sabahı,
Tam iki saat bekledim hastane kapısında
Sadece seni görebilmek için….
Odana girdim nice sonra
Yoktun….
Kirazları mı toplamaya gitmiştin,
Yoksa bahçeyi mi suluyordun anneanne?
Aslında sen hiç bir şey hatırlamıyordun,
Ve burası senin memleketin değildi ki……
Neredeydin peki,
Cevap versene anneanne…..! ! !
Neredeydin? ?
Benim yaşlarda, bir hasta yakını olan kızın,
Pervasızca ettiği tek bir kelime almıştı aklımı….
Anneannen öldü! ! ! ! ! ! ! !
Bakmadım kızın yüzüne,
Nede gözlerine….
Neredeydim şimdi de ben hatırlamıyordum….!
Çıktım sessizce odadan,
Ve sonra hastaneden….
Evimin yolunu ezberlemişti ki ayaklarım,
Götürdü beni
Caddelerden sokaklara,
Sokaklardan, evime….
Ağlamadım hiç anneanne…!
Neden biliyor musun?
Çünkü bahçendeki kirazlar olmamıştı daha..!
Ve sen en son ne istemiştin hatırlıyorum.
İşte o kirazları….
Getiremedim sana anneanne! ! ! !
Ne o mevsimde kiraz bulabildim,
Nede hayatında köpeğin Fındık kadar bulunabildim….
Özür dilerim anneanne…..
14 yıldır kiraz ağacın hiç çiçek açmadı…
Ama,
Al işte bu gözyaşları senin için……

(19mayıs 1992 de kaybettiğim deniz gözlü anneanneme…)
19.05.2006

Pınar Koç