Ömrünü bizlere adayan
İşte o adam benim babam
Ne gençliğini bilmiş
Nede anamın yüzünü görmüş
Çoluk çocuğum demiş
Gurbette ömrünü vermiş
Ben ilkokula gidiyordum
Hayal meyal hatırlıyorum
Bir valiz elinde
Babam Almanya yolunda
Bütün ahali toplanmış
Babam Almancı olmuş
Annem utanarak girdi eve
Bir anda yaşlar boşaldı gözlerinden
Sessiz ağlıyordu derinden
Birde korkusu vardı duyulursa sesi
Ama şimdi anlıyorum yanıyordu içi
Yaban ellere gitmişti bir tek eşi
Bende okul çantam elimde
Öyle baka kaldım geride
İşte gidiyordu babam
Gidiyordu babam dediğim adam
Her yıl bir ay görüşürdük
On beş günde zor alışırdık
Sonra zaten izin bitmiş
Birde bakarım babam gitmiş
İçimden derdim gitmese ne olur
Yine kendimi teselli ederdim
Seneye yine gelir derdim
Çok defa yaz gecelerinde
Gökyüzüne bakardım
Ay ile konuşur babama selam salardım
Bazen düşler kurardım
Ayni anda oda bakar mı derdim aya
Ama orası çok uzak
Orası ta Almanya

Hasan Gençay 20 04 2009