6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2070
Okunma
sız[ı]lıyor içim
zaman dürüst değil yüzüme
ey yarim
kambur hüzünlerin yamacında
ifrit oluyor gölgeler
gece boylarında
ölüm
notasız bir haykırışın ibresinde
olmayı beklemekte
her zaman
ağır acıları örtmek için
asılıyorum
astarına yaşamın
suretim kamplarda mülteci
oluyor ara sıra
ıssızlaşan bir beni
taşıdığımda
sız[ı]lıyor içim
ikiye bölündüm en sonunda
bir yarısı senin esi[e]rin
bir yarısı benim...
yüreğimi ikiye bölmeyi bildim de
seninde sınırlarında vize var mı
acaba
tepetaklak sevmeyi de
sürünmeyi de bilirim
çıkartmalarda
ey yarim
sende sevmeyi bilir misin
sızlatmadan içimi
Cevap Yaz