Sen gidince,
yıldızları toplarım gökyüzünden.
Adını söyletirim her birine.
Yorgun sisler iner gözlerime.
Ne kadar baksam da,
Önümü göremem.

Sen gidince kapıma,
yalnızlıklar dizilir sıra sıra.
Ellerim çaresizliğimi anlatır camlara.
Katlanır yüreğim binbir acıya.
Nereye gittin?
Cevap arasam da bu soruya.
Çözümler kaçıverir birer birer.
Cevabı bilemem.

Sen gidince bütün yollar.
Garip bir yokluğa çıkar.
Yürümeyi unuturum inanki.
Yollarım sende saklıdır sanki.
O halim öyle bir an ki,
yolumu bulamam.

Sen gidince.
Savaşım başlar bu şehirle.
Hep karşımdadır evler, sokaklar.
Yenilgiyle biter bütün kavgalar.
Ruhumu hüzne boğar yokluklar.
Ağlayamam serde erkeklik var.
Sen gidince yeniden gelse de bahar.
Ufukta sensizlik tonlu,
güneşler doğar.

Sen gidince,
kapanır kapılarım mutluluğa.
Ellerim tutamaz hiç bir hayali.
Dayanamaz en küçük zorluğa.
Sen gidince.
Sessiz bir yürüyüş başlar toprağa.
Ölümler ardımdan gelir peşi sıra.
Gelme diyemem.

Sen gidince.
Zindanlara atar beni insanlar.
Başım ellerimin arasında,
seni düşündüğüm anlar.
Sarıverir etrafımı ışıklar, aydınlıklar.
İçimde tarifsiz fırtınalar kopar.
Çözülür prangalar, yıkılır bütün surlar.

Sen gidince.
Halim böyle desemde.
Beni senden başka kim anlar?