38
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2206
Okunma

Kar dolaştı sessizce gergefinde gecenin
Ölüm düştü önüne ters esen rüzgârlarla.
Kâbusunda kayboldu bu kara bilmecenin
Bir kelebek misali gökten yağan karlarlarla.
________Ömre kışı getirdin işledin nakış nakış
________Buradan gideceksin bilmem hangi yana kış?
İlkbahara ilk adım değil miydi amacın?
Doğaya gebe kalan toprağı canlandırmak?
Ölümü kusuyorsun üzerine muhtacın
Korkunun kokusuyla akıyor şimdi ırmak.
________Vakitsiz ölüm verdin ondan bu ağıt yakış
________Kalemime kan düştü uyuyor mu kana kış?
Düş toplarken çocuklar gecenin kanadından
Zehir sızdı bacadan karanlık ecel döktü.
Umutla bahsederken ölüm akan adından
Gözyaşları kurudu soğuk bir buğu çöktü.
________Göğe uçan kuş gibi bacadan koşan akış
________Soğuğundan mı korktu sebep oldu cana kış?
Uzaklaştı ufuklar kara tren hızıyla
Ateşli basamaklar önlerinde yükseldi.
Daldı sonsuz uykuya yürek yakan sızıyla
Gözlerde coşan neydi, bu nasıl büyük seldi?
________Azametin bu muydu cana ölüm bırakış?
________Sen gidersin kar yağar her zaman vatana kış.
Kartopu oynayacak, koşacak, kayacaktı
Senin düşünden çalıp düşecekti bahara.
Kardelen gibi kalkıp yılları sayacaktı
Işıkları söndürdü beyazdan tüten kara.
______ Daha önce gördün mü böyle değişik bakış?
______ Kaç cana sebep oldun yakıştı mı sana kış?
________________________________AFET KIRAT
MUSTAFA ZORLA’YA yorum için teşekkürerimle