Zaman geceyi vururken pencereme
Ben sensizliği yaşıyorum sadece
Sensizlik ki şarabın sonudur şimdi
Bir yudum değil bu ayrılık
Kana kana içtiğim kadeh gibi
Sonu gelmiyor bu yanlızlığın,,
Sensizlik bitmiyor bu şarap gibi...


Yalnızlık ömür gibidir yokluğunda
Hey gidi şair susulur mu şimdi
haykır ki duysun yalnızlığın mimarı
sen ki acıyı mürekkep etmişsin kalemine
kağıda değdiğinde kan gibidir dizeler
yalnızlığın ardından dökülmüş kan...


Sensizlik ateş gibi sanki,,
Gelmediğin hergün daha çok yakıyor beni...
Ne kadar sürecek bu ayrılık
Gelipte küllerimi topla bari...

Kül dediğin rüzgar vurdumu savrulur
Sen ne rüzgarsın artık ne yanacak bir ateş
Neye yarar çok sevmek
Ölüm değil ayıran yaşamın ta kendisi...


Gerçi bana kalsa bitmezdi bu sevgi
Acısıyla tatlısıyla yaşardım seni
Ne ölüm ne yaşam
Hiç birşey ayıramazdı senden beni
Eğer ki sen istemeseydin bensizliği...


Ölüm ki yalnızlığın ismidir şimdi
Yalnızlık senden miras
Üşürüm yokluğunda
Ayaz gecelerimde
Penceremde beklerim seni...

///Beklemek senden sonra en büyük alışkanlığım oldu///

Hey gidinin yalnızlığı
Ellerim tutmaz mutlu musun?
Yüzüme çizgiler doldu
Her birinde sitem var
Acıyı sen işledin yüzüme...


///yüreğimi sorma,,bu yara derindir bir kelam edip kanatma///


Zamanın dokunamadığı
Benden geri alamadığı tek şey gözlerimdeki sen...
gözlerimden öte yoksun artık
sözlerim değmez yüreğine....

Hepimizin gözlerinde aynı acı
Hepimizin yüreğinde eski bir aşk acısı...
Bu yanlızlığı musallat eden sensin bana
Kimseyi alamadım senden sonra hayatıma


Hayat yokluğunda bir çöl
Ben çölün ortasında yağmursuz
Susuz bir canlı misali
Biliyorum bu son fasıldır
Ölüm serap değil gerçeğin adıdır
Zaman yok gidiyorum
Bil ey sevgili bil ki yokluğum
Ölümün olsun....


Şimdi durmaktayım bir uçurumun kenarında
Ya sevgini atmalıyım bırakıp kaçmalıyım sonra
Yada ben ölüme gidip taşımalyım bu aşkı sonsuza....