Bir zamanlar uykusuz gecelerin kahrını;
Başbaşa iki yürek beraber çekiyorduk….
Uykuda rüyalara dalarken onca yürek;
Biz gönül bahçesine çiçekler ekiyorduk…

Muhabbet kuşlarıydık sevgiydi sözlerimiz;
Birbirini görmese nemliydi gözlerimiz;
Alev alev olsa da yakmazdı közlerimiz;
Baktığımız fallarda yanyana çıkıyorduk….

Sonra koptu fırtına yakar gibi baktın ya;
Geçen onca günleri bir sözünle yaktın ya;
Şu biçare gönlüme şimşek olup çaktınya;
Hayalinle başbaşa gözlerden akıyorduk….

Yıktığın hayallerin peşinden ardın sıra;
Gözlerinde yaş olsun dizilsin sıra sıra;
Düşmanım olmadan git selam ver ara sıra;
Sensizliğin sesiyle dünyayı yıkıyorduk…

Demek sende sevdanın bu kadarmış ederi;
Rabbim sana vermesin gönlümdeki kederi;
Ben sana sevdim diyen akıllanmaz serseri;
Dilimde binbir sitem sevdandan bıkıyorduk….

Bitirdiğin son sayfa yalnızlık hikayesi;
Yıllar sonra duyulur neden diyen o sesi;
Kimsesiz yalnızlığın nasıl olur kimsesi;
Lanet olsun diyerek sözümden çıkıyorduk…

Ali ALTINLI – 20/04/2009
Saat: 01:25