62
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2634
Okunma
Işıklar söndü
Gün döküldü penceremden
Artık gölge oyunları sergileniyor odamda
Garip bir tiyatrodur evim
Çıkar gelir kuytulardan korkulara gebe karanlıklar
Ve ben, bir başıma haykırırken geceye
Sevdam körelir.
Şimdi bütün cümlelerim bağlı kalır
Dilimdeki bir tek heceye
Sesler dinliyorum geceye ait
Sesler
Pes, anlaşılamayan
Hükümsüz kalıyor tüm düşüncelerim
Ürpertiler kaplıyor içimi perde perde
Tutamadığım gölgeler koşuşturuyor etrafımda
Gün dökülüyor penceremden
Artık karanlıktır sabahlarım da
Işıklar söndü
Gün döküldü penceremden
Saatler zamana mahkûm ben saatlere
Bitmez bir işkence bu
Her akşam kısır döngü
Her akşam hasret
Gece karanlığa mahkûm ben geceye
Anladım başka yolu yok
Unutmak yasak
Işıklar söndü
Gün döküldü penceremden
Ömür doluyor karanlık odalarda
Ağır aksak.
Hüseyin AKOVALI