Gaziköy’ü kan ağlıyor
Dumanlıçay ver yavrumu
Zalim sel yaman çağlıyor
Dumanlıçay ver yavrumu

Hep sende toplanmış seller
Hızın ağaçları sallar
Mehmed’e ağlıyor dallar
Dumanlıçay ver yavrumu

Çetin dereler yokuşlar
Yavrumu incitir taşlar
Mehmed’imi tutun kuşlar
Dumanlıçay ver yavrumu

Mehmed’i okula saldım
Çok acı bir haber aldım
Öldüm bittim şaştım kaldım
Dumanlıçay ver yavrumu

Dumanlıçay susmaz sesin
Sen bir deli misin nesin
Sürüm sürüm sürünesin
Dumanlıçay ver yavrumu

Şu karşıki yüce dağlar
Figanımı duyar ağlar
Bozuldu bahçeler bağlar
Dumanlıçay ver yavrumu

Akma Dumanlıçay akma
Dertli yüreğimi yakma
Köprü Mehmed’i bırakma
Dumanlıçay ver yavrumu

Koyun meler kuzu meler
Bunca ses bağrımı deler
Az değildir selzedeler
Dumanlıçay ver yavrumu

Ömer Tombul açma derdi
Nisan ayının on dördü
Mehmed’im’i kimler gördü
Dumanlıçay ver yavrumu

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL