Aşkın ateşinde mum olur yanar
Canan için erir donar âşıklar
Feryadı duyulmaz bülbülü kınar
Gül diye bağlara konar âşıklar

Kalbini imarlar tohumu eker
Onu sulamaya gözyaşı döker
Aşkı sarmaşıktır aşığı sıkar
Sararır yıkılmaz çınar âşıklar

Gülün özlemiyle dikeni sarar
Tozpembe dünyayı donatır kurar
Ateşle rahatlar akıla zarar
Bildirmez hak için yanar âşıklar

Demez kimselere yürekte saklar
Gözünden kıskanır ele yasaklar
Aşkını içinden yakarak aklar
Çekilir köşeye siner âşıklar

Saran narı sarar onda beklemez
Olmasa bedeni yarım edemez
İtilse horlansa kötü söz demez
Bin kere çevrilse dener âşıklar

Şikâyetçi olmaz geçen zamandan
Bir dünya kurulur tozdan dumandan
El aman dilemez düşse dermandan
Aşkı kırat olur biner âşıklar

Dikenleri sular bir ömür boyu
Çağlayana döner gözünün suyu
Sevda ile bekler sonsuz uykuyu
Ölümü vuslatla anar âşıklar

Gül kokar yaktıkça bağrını yakan
Deliye benzetir arkadan bakan
Yumunca gözünü göklere çıkan
Pervane misali döner âşıklar

Hükümle geldiği dünyayı görmez
Hükmetse Kalender murada ermez
Sorsan cemal ister cennete girmez
Gönlünü padişah sanar âşıklar.


Haşim Kalender