19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1735
Okunma

1979 yılı Liseli yıllarımdaki anılarımdan bir kesittir.
Allah çektiğim acıları insanlara değil hayvanlara bile yaşatmasın.
Bu mektubu yazıyorken;işkenceyle ölmemiştim
Turancılık davasına,ağır bedel ödemiştim
Köyde davar güderken de sürümü incitmemiştim
Lakin devlet babanınsa;copunu çok eskitmiştim.
Bana ördüğün kazağı kalın diye çıkardılar
Palaskayla ayağımı sımsıkıca bağladılar
Askılı atletimiyse;sırtımda parçaladılar
Mehter marşını söyledim,korkudan afaladılar.
Ülkü eriyim dedim ben;vazgeçmem kutlu davamdan
Bozkurt ruhlu Turancıyım;pes etmem coptan tokattan
Yüz copu bine çıkarın,kıvranayım palangadan
Elektrikli sehpayla ölmem çıkarım buradan.
Bir seferinde doksan sekiz copu ancak sayabildim
İşkenceyle bayılmıştım;buz suyla ayılabildim
Hünerli ayılarıysa;karşımda tam görebildim
Kalkmaya uğraş verirken;tekmeyle yere serildim
Suçum nedir düzenbazlar;ancak da zor diyebildim.
Yorulan işkenceciler;beni hücreye attılar
Şimdi kazağını al lan;diye tutup fırlattılar
Anam mübarek elinle ördüğün kazağı giydim
Senin ihlaslı duanla ;bozkurtcasına dirildim.
Turan hayaliyle yaşarken;bin bir işkence neymiş ki
Türk-İslam neferiyim;hangi düzen eder etki
Başbuğun komandosuyum;bana yardımcı gökteki
Bak oğlun ölmedi anam,haksıza karşı set çekti.
……..M.Sıddık SOLMAZ……..