yüz sürdüğüm şiirlerle
ay tutulur gözlerimde
yıldızlar yanar söner
yüzümde yaldızlı yakamoz

lodosum tutarda bazen nedensiz
kıyılara çarparım hırçın
oyuk oyuk kanar içim
sayfaya damlarım sonra harf harf

kimi zaman mevsimsiz bahar
bazen nefessiz mevsim
en çokta zemheridir yüreğim
ve ben tanımlanmamış bir coğrafyanın iklimiyim


yüzdük derisini yüzümüzün
arkasına saklanıp maskelerimizin
belki de en çok kendimizden korktuk
vazgeçilmiş seçimlerimizin pişmanlığında
öykünüp durduk


oysa leyl bir göz kırpar hayat
ömür dediğin nedir ki ?
göz açıp kapama mesafesi
ve biz kirpiklerimizde hüzün
eskiriz akan her kum tanesi


yazılmış onca şiire
söylecek bir çift sözüm var
ben ki daha şair bile değilken
debisi yüksek duygularda
yüz kere şiir oldum
doluya koydum
boşla doldum
hece hece kendimi buldum










Gülay Bulut