Dön diyemem demiştim ya,

Aslında ben de dönemezdim;

Bıraktığımız o sahillere.

Ayak izlerimiz silindi;

Farkındayım ben de.

Yaşananlar ’macera’ydı bitti;

’Hata’ydı geçti gitti

Diye değil.

Bitmediği, geçmediği için

Aynı tazeliğiyle içimde

Aynı yakıcılığıyla kalbimde

Olduğu için.

Hâlâ burnumda tüttüğün için,

Dön diyemezdim.

Seni bir daha görsem,

Ayrılamayacağım için,

Tekrar yokluğuna alışamam diye

Dön diyemezdim.

Bıraksaydın beni, bana

’Dön’ diyemeyecektim zaten.

Bırakmadın.

Bu riski alamadın;

Dönülemeyeceğini sen söyledin.

Geçti, gitti, bitti dedin.

Oysa ben, ’dön’ dememiştim sana.

Senin de benim gibi

Borçlu olduğun ’yeni hayatlara’

Veda edemeyeceğini

Biliyordum.

Geçmişte de etmemiştin,

Birileri böyle istedi diye

Çekip gitmiştin ve

Dayanamayıp dönmüştün,

Yeni ’borç’lar üzerinde.

Nasıl yapabilirdim?

O kadar kırık, o kadar çaresiz...

Sen de ben de çaresiz...

Kalmıştım boynu bükük,

Kalbi yaralı, gönlü karalı ben.

Güvendiği dağlara kar nasıl da

yağarmış iyi bilirdim ben.

Bütün varlığınla, ruhunla,

Teslim olup da

Terkedilmek nasıl olur

İyi bilirdim ben.

Birine yaslanıp da

Yasa boğulmak nasıl olur

Çok iyi bilirdim ben.


Gönül kırmayı, insan ağlatmayı,

Karalar bağlatmayı

Sevip de bırakmayı

İyi bilirdin sen!

Bel bağlatıp, umut verip

Sonra da kapıları kapatmayı,

Çok iyi bilirdin sen.


Bırakmadın beni, bana!

’Dön’ diyemeyecektim zaten sana.

Bunu isteyemezdim; bana

Yapılanı yapamazdım zaten.

Say ki yaptım; herşeyi çizdim,

Duygularıma yenilmiştim,

Ama şunu öğrenmiştim:

Çok sevsem de

Sana güvenemezdim,

Sana yaslanamazdım.

’Ezberimdin’ desen de,

’Bir tanesin’ desen de

’Sen başkasın’ desen de

Bilirdim senin ’başka’ların;

Başka ’borç’ların da vardır;

Sen yapsan ben yapamazdım.

’Dön’ diyemezdim, korkardım;

Dönemezsin diye,

Dönemem diye...’