Bir ben bilirim yürek acılarımı,
Bir de yüreğim...
Hani demiş ya şair;
“Karşındakinin gördüğü kadarmış ya rengin”

O yüzden bir yüreğim bilir,
Bir de ben
O yüzden anlatamam yürek yangınlarımı…

Bir ben miyim seven,
Bir ben miyim yıkılan?
Paramparça bir kenara koyulan bir ben miyim?

Değilim biliyorum aslında,
Peki, neden anlamaz yüreğim,
Hüzünleri gözlerimde,
Vıcık vıcık acıları neden ellerimde taşıyorum…

Galiba anlamak istemiyorum…
Biliyorum da anlatamıyorum benliğime.
Söküp acıları yerinden,
Yaralarımı tırnaklarımla kazıyorum…
Hüzünleri gözlerimde,
Vıcık vıcık acıları yüreğimde yaşıyorum…

Aslında kendi kendime yaptığımı,
Ve acıları çoğalttığımı,
Gerçeğe döndüğümde anlayacağım biliyorum.

Hani demiş ya şair;
”Sevdiğin Kadar Sevilirsin”
Gerçeğe döndüğümde anlayacağım,
Sevildiğim kadar seveceğim biliyorum.

Ama aslında…
Ben böylesine sevmekten korkuyorum…

Oysa ben,
Düşlüyorum…
Oysa ben gülüm,
En yürekten ve en romantik sevgiyi,
Sevmeyi ve sevilmeyi…
Sevdaların bir anlamı olsun istiyorum…

*tna
28 Şubat 2009