Bir var içimde sıyrılamıyor
Çok uzak birbirinden
Birisi hayal
Birisi gerçek
Karşılaştırmak istiyorum
Oynatamıyorum yerinden

Yaşam ne kadar acı hatıralarla dolu
Keşkeleri ile dolu günlerim
Hepsini ben mi yaptım
Hepsi yoksa benim mi eserim

Şiirlerde denir ya hayat çok renkli
Ben arıyorum bulamıyorum
Sadece iki renk var
Birisi yemyeşil
Diğeri üşüten simsiyah kar

Düşünüyorum da çocukluğumu
Oynarken oyunlarımı
Hiçbir siyah yok
Her anı çimenlerin yeşili
Şimdi içimde hatalarım ,hüzünlerim
İçimde deşili

Kendi kendime konuşuyorum
Çocukluğumda kalsaydım
Ne tasalarım vardı ne de gam
Kırların içinde koşuyordu yüreğim
Çiçeklerin içinde yüzüyordum
Yoktu içimde hiç
Keşke denen bir yaram

Bugün deşildi aklıma düştü birden
Ah çekerken nefesim içimde düğümlü
Zaman tek yön imiş
Geriye dönmüyor kırlardaki papatyalar
Yok içinde eski canlı renkleri
Gözlerim mi bozuldu
Ben mi uzaktayım
Geride kalmış içimdeki tatlı hülyalar

Menzilsiz yolcu ben neredeyim
Nereye gider acep hayat yolum
Kırlarda kaldı hayat
Çocukluğum ve ben
Şimdi başbaşayız
Şimdi kupkuru bozkırlar sağım solum

Ümidi nereye astım arıyorum
Güneşin içinde mi yandı hayallerim
Yoksa sisli bulutlar siz mi sakladınız
Geriye dönemiyorum
Pusulam bozulmuş mu benim
Çok mu geçe kaldım
Ümitleri yakalamaya
Ama yine de mutluyum
Sağlığım var ya
İşte bu benim tek tesellim


Hayallerimden yapıyorum
Hayat koleksiyonunu renk renk
Kaybolsa da şimdi çoğu renkler
Onları ben yaşadım ümitsiz değilim
Hayat bu sel gibi akıyor
Bazen geceler karanlık
Özlemli bir hüzün hayallerimin hüznü
Nadir de olsa
Mutluluk güneşi gönlüme akıyor

13,27
11/04/2009 cumartesi

DURMUŞ PARLAK