Anladım...

Anladım; Sen bana hiç gelmeyeceksin,
Tedavülden kalkan gözlerimdeki ışığı bilmeyeceksin,
Viraneye dönen yüreğimdeki sevgini hiç tatmayacaksın,
Dudaklarımdan dökülen sevgi cümlelerini duymayacaksın
Ve Can’ım diyerek sımsıkı sarılmanın sıcaklığını hissetmeyeceksin…

Anladım; Sen bana hiç gelmeyeceksin,
Kara hançerler yemiş bağrımın sızısını hiç dindirmeyeceksin…
Yaralarımı hiç sarmayacaksın, Sarmalamayacaksın…
Ayaklarıma dolanan karaçalıları yakmayacaksın
Ve içimdeki sızılarımı hiç dindirmeyeceksin...

Anladım; Sen bana hiç gelmeyeceksin,
Çek, çıkar desem şu dipsiz kuyulardan,
Son bir gayretle uzanan ellerimi görmeyeceksin,
Misafiri olsam kalbinin bir köşesine
Ve hiç gitmek istemesem sen nereden bileceksin..

Anladım; Sen bana hiç gelmeyeceksin,
Mavi diye sarıldığım umutlarımı
Gök kuşağına döndüremeyeceksin,
İçimdeki fırtınalarımı dindirip
Sakin bir denize çeviremeyeceksin
Ve bir liman gibi sığınıp beni sevemeyeceksin…

Anladım; Sen beni hiç sevemeyeceksin,
Yedi renge bürünen sevgi sözcüklerini
Başucumda hiç söylemeyeceksin...
Kan, ter içinde uykundan sıçradığında korkuyla,
Aşkım; diyerek yüzüme bakıp gülümsemeyeceksin,
Kahır tohumlarını yüreğime serpeleyip öylece gideceksin,

Belki bir gün,
Sende birini seveceksin umutsuzca,
İşte o zaman sen,
Benim nasıl öldüğümü çok iyi bileceksin…

Can Akın