Bir bebek çok hasta
Rüzgârın uğultular çıkararak estiği
Bayırlık bir yerde
Habip’ler köyünde
İstanbul’da.

Üstelik kış
Hava çok soğuk
Uyu bebek pış pış pış.

Hasta bebek uyudu divanda
Soğuk içersi oldukca.

Heyecan içindeydi anne
Yetişmişti neyse

Bakırköy’e amcasına gidip gelmişti
Bebesi uyanmadan yetişmişti
Avucunda sımsıkı tuttuğu
Kağıt bir beş lira
Sıkmaktan buruşturduğu.

Geldi durdu kapıda
Baktı hemen oğluna
Birleşti anında gözler ana oğulda
Dört gözdeki pırıltılarda.

Aynı sevinçler
Aynı eziklikler.

Haydi anne için
Neyse deyin siz
Ama bebek için inanamazsınız.

Dersiniz ki
O daha bir bebek
Henüz üç aylık bir bebek.

Ve lâkin o bebek
Dertli birinin
Demli birinin
Onurlu birinin
Süper zekâlı birinin oğluydu
Adı bende kalsın.

İstanbul bahçelievlerde
Bahçesinde rengarenk güller olan
O çok güzel bir evde doğan.

Göbek adını İbrahim diye kesmişti
Apartman sakini ebesi.

İstanbul nere
İzmir nere
Kaptı hasta bebele beraber
İki oğlunu daha anne.

Vermeliydin elini İzmir
Tut bizi Firdevs babaanne
Yoktu ki başka çare
Her babaanne gibi
Oda bir babaanne
Ve lâkin o babaanne.

On yedi yaşındayken
Çanakkale’de eşi ilk şehitlerden
Oğlu Cemal askerde şehit olup ölenlerden
Yaşamda kara yazılım.

O babaanne
O anne
Evlat çocuk ve
Tüm sevgilerde ışik meşale.

Sen yine doğduğundan itibaren olduğun gibi
İyi ve akıllı uslu ol
İnşallah bebe
Belli bu zamanlarda.

Belki de annen
Olmasa da olur/dur.

Hatta bir yabancı olması
Olursa dileğin .
Kimden sana ne olsun
Kimin ne diyeceğin.

Ahı yoktur olamaz
O ananın sana biraz.
Her şeyde bir sebep vardır
Bekleyişleri olsa bile ayaz.

Maksat insan sevgisi
Maksat hayvan sevgisi
Maksat doğa sevgisi.

Maksadın hası
Diğer yandan
Akıla gelir.

Hep akılda gönüllerde kalır
Musanın h/as/s/ası.









10/04/2009/İZMİR
Müfide DECDELİ