Merhaba aydınlık yarın
özlemini duydugum yarın
Ve ardımda bıraktıgım özlemlerim
Aldıklarım ve yaptıklarım
Affedin!!!
Yapamadım gereğini ve olması muhtemel olanları
Yaşayamadım
Oturamadım bir sevgilinin yanında
Seni seviyorum diyemedim
Sarılamadım,özleyemedim
Onda kendimi; kendimi onda yaşayamadım
Umutlarımı silip attım,kestim
Sevdayı öksüz bıraktım
Bakamadım gözlerine sevgilinin
Tutamadım ellerinden o sıcak ve narin ellerini
Göremedim uçuştuğu denizdeki süzülüşünü martının
Ve baharın ilk yağmurunun vurduğu toprağa haykırışını
Anama evladı olduğunu fark ettiremedim
Tutamadım ellerinden yarının
Sırtımı döndüm ve gittim,ayaklandım
İsyanımı yedirdim benligime
Gerçeği gördüm sandım mutsuzca
Ağlamak ve hıçkırıklara boğulmak
Sadece affedin demek
Umutlanmak yaşamak,yaşatmak
Mevzu derin,inatçı ve istikrarsız
Yaşamak için düşman olmak kendine
Zalimlik ve sadakatsız bır yagane derınlık bu
Oyutulmuş fikirler ve şekillenmiş umutlar
bunu yaşamak ne kadar zor
Ve ne kadar pişman olduğunu farketmek
Umutlar,sevgi,pişmanlık,sahiplenmek,kendi savaşını vermek
Sevgiliyi bulmak
Anaya oğlu gibi oğul olmak
Zor değil,değil kesinlikle zor degil...